Rio de las Piedras
Na vier nachten haven vaart Sobat Kras de Guadiana rivier af naar buiten. Zeilen hijsen, hmmm uitrollen, en met 120 graden ware wind zeilt Sobat Kras met een sukkelgangetje van 3-4 knoop richting het Oosten.
We dreigen een wharram catamaran in te halen en gijpen naar de kust om te ontdekken of daar nog wat zeewind staat. De cat gijpt ook en komt ons achterop gevaren met de vraag of we de ingang van El Rompido weten. Ja dat weten we wel. Ok dan willen ze graag achter ons aanvaren. Hmmmmmmmmm OK, doe maar. We bedenken dat ze geen kaart, plotter of gps aan boord hebben of misschien alleen een wegenkaart??
Als de wind helemaal wegvalt rollen we de zeilen in en zwemt Suzan om af te koelen. Dan varen we naar de aanloopton en houden de met groene en rode tonnen bebakende geul aan om de rivier de las Piedras op te varen. Pal langs het strand een bocht naar bakboord en het wemelt hier van de motorjachtjes, roeibootjes, kano’s, zwemmers en heel veel mensen die zich vermaken met zand, water en wind op de met de opkomende vloed onderlopende zandplaten. Een kostelijk gezicht. We manoeuvreren letterlijk tussen het gekrioel door de rivier op en ankeren net voor de bocht naar El Teron bij een strandje met natuurgebied dat Lepe heet.
Zaterdags komen er veel motorbootjes, vissersbootjes met hele gezinnen aan om op het strandje te verblijven. Het is binnen en buiten boven de 35 graden en erg warm. Zelfs Hans gaat zwemmen om af te koelen en aan boord douchen we ’s avonds in de kuip met zoet water. Lekker fris naar bed zometeen.
Maar eerst is er nog actie noodzakelijk. Met de opstekende forse NW-wind, het is al een tijd donker, lijkt het strandje toch wel erg dichtbij te komen. Gezichtsbedrog besluiten we. Maar als we even later de kaartplotter aanzetten, heeft het anker in de zachte modder gekrabt en liggen we pal bij het strand. Dus opnieuw ankeren.
De volgende morgen voor het ontbijt herhalen we dezelfde actie nog een keer en met nog meer ketting blijven we nu goed liggen tot we maandag richting El Rompido varen om vers eten in te slaan en een wandeling door het dorpje te maken.
Na een nachtje met veel landwind halen we in het dorp vers brood, kopen schelpjes we van een mevrouw op straat die Suzan probeert uit te leggen hoe ze de coquilles klaar moet maken. Iets met anderhalve minuut in het zoute water dat erbij geleverd wordt in het zakje ofzo, maar ze is eigenwijs en houdt het recept van de Portugees op het strand bij Culatra aan: knoflook in de olie, schelpjes erbij, hoog vuur en als ze open gaan, smikkelen maar. Hans vindt ze te klein om echt lekker te zijn maar Suzan smult ervan.
Vervolgens zeilt Sobat Kras op de Genua tegen de laatste vloedstroom in de Rio de las Piedras af met een snelheid van 3,5 knoop. Weer ontzettend veel recreërende mensen en pal langs het strand varen. Het blijft spectaculair!
De ruime wind is hard genoeg om op de genua naar Mazagon te zeilen. Wat zal je je druk maken om een grootzeil als je 6 knopen zeilt?