Contact en Ria’s in Spanje

Omdat we al een week aan het ankeren zijn, samen met de Robeyne een update via de SSB mail omdat we niet overal een goede wifi kunnen oppikken. Meestal zijn er in de havens wel beveiligde wifi’s waar je een wachtwoord voor nodig hebt. Dus met veel ankeren moet je geluk hebben en een onbeveiligde wifi kunnen vinden. Gelukkig hebben we wel een super wifi-antenne dus soms lukt het, maar vaak ook niet.
Wil je contact met ons maken dan kun je altijd sms-en of Suzan haar nummer bellen, dat kost ons niets en jullie gewoon de kosten die je in Nederland ook maakt als we daar zijn en je ons sms-t of belt.

Ria de Arosa
De dag na Santiago de Compostella, alweer een week geleden, is het slecht weer met veel regen en blijven we samen met de Robeyne in Vilagarcia haven liggen. De volgende dag boodschappen doen en Suzan wil naar Cabo de Santa Cruz: ankeren. We dobberen met alleen het voorzeil zo’n 6 mijl en varen voor het eerst tussen de ‘viveiros’ door (gebieden waar allemaal ‘bateaus’, houten drijvende constructies van 10 x 10 meter waaronder 20 meter lange lijnen voor de hang-mosselcultuur hangen). Dat is een spannende belevenis want je moet aan alle kanten ogen hebben om er niet tegenaan te varen. Voor anker in het mooie baaitje volgt de Robeyne al snel, maar zij gaan al vlot de hoek om naar Escarabote omdat ze net in de vleug van een afvalwaterintstallatie liggen en het dus stinkt…
De volgende morgen gaan we ook die kant op, tijdens het varen tussen de bateaus komen er aan alle kanten dolfijnen langs, ’s middags na een wandeling op de kant zien we ze weer. Prachtig wat een gracieuze dieren. Af en toe hebben we het genoegen dat er één langs de boot zwemt en kijkt…
In een pilot lezen we over ‘Percedes’ een soort schelpdier dat groeit op rotsen die met hoog water onderlopen en die met gevaar voor eigen leven geplukt worden. Er staat zelfs bij hoe we ze klaar moeten maken. De volgende dag op naar Camarinal om ze te kopen en met Coen, Rene en Beer een lokale maaltijd te nuttigen. Maar het loopt anders. Op de markt zijn de Percedes op en Suzan koopt gamba’s die samen met de chorizo worst in de paella worden verwerkt. René maakt gevulde tomaten en zo hebben we alweer een hele genoeglijke en lekkere maaltijd.
Omdat we pas overmorgen, dinsdag in Comarro een in Vilagarcia aangevraagde vergunning kunnen ophalen om bij de eilanden Ons, Cies die bij een Nationaal park horen, te mogen ankeren, varen we met elkaar op en verkennen de Ria de Arousa. Wel ankeren geen vergunning boete van 6500 euro’s dus de moeite waard om er even op te wachten.
Vrijdag varen we naar Cambados, een vissersplaatsje dat in diverse pilots wordt afgeraden omdat het er ondiep is en geen jachthaven heeft. Heel leuk een vissershaven met alle mosselboten die de bateaus oogsten en een plek om te ankeren als je maar uit de weg van de vissers blijft. Het plaatsje is aardig en een goede Gadis (= supermarkt met redelijke keus). Op een terrasje drinken we de Albarino wijn die hier gemaakt wordt, erg vol en fruitig.

Ria de Pontevedra / Aldan
De volgende dag is een prachtige zeildag, zo’n ruime 20 mijl richting Ria Aldan bij de invaart van de Ria de Pontevedra. We vertrekken met weinig wind en met weinig water onder de kiel, het is laag water. Al snel kunnen we het grootzeil hijsen en direct erna de genua (voorzeil) erbij. De motor gaat uit, altijd een heerlijk moment om te kunnen zeilen i.p.v. motoren en we zeilen dwars door de Viveiros/bateaus richting Noordwest en al snel West op isla Salvora aan, de Ria de Arosa uit, met een prachtige ruime achterlijk wind uit het Noordnoordoosten. Bij Isla Salvora maken we een gecontroleerde gijp en zeilen halve wind tussen Isla Ons en de ingang van Pontevedra zo de Ria Aldan in. Hier vinden we een prachtig plekje, beschut tegen de Noordelijke winden. ’s Avonds verkassen we naar iets dieper water, toch slapen we onrustig want bij iedere draaiing van het schip op de wind en het tij, sleept de ankerketting over de grond en lijkt het of we zo de baai ingesleept worden. Het valt allemaal mee en we liggen er nu nog, maar hebben de ankerkettinghaak wat anders gezet, zodat er meer lus in de ankerketting hangt en hopen nu maar dat het vannacht minder is. Want vandaag is een wandeldag over de heuvels zo’n 4-5 kilometer naar het einde van de baai en na een drankje en een lunch weer terug. De beweging van het wandelen is ons allemaal, we zijn met de Robeyne mannen op stap gegaan, goed bevallen.
Happy hour op de Robeyne en morgen de Ria de Pontevedra in.