Regelmatig krijgen we de vraag hoe onze nieuwe boot bevalt. Nu we ruim 6 weken onderweg zijn met Sobat Kras als onze leefruimte, kunnen we hier wat over zeggen.
In de eerste paar dagen was het vooral veel zoeken naar spullen die we een plekje aan boord gegeven hadden en niet meer of na lang zoeken terug konden vinden. Normaal zouden we al vanaf begin april ieder weekeinde wat meenemen naar de boot en zo langzaamaan het proces van inrichten en naar je hand zetten hebben gedaan. Nu moesten we in de laatste twee dagen voor vertrek alles wat we mee wilden hebben inpakken en een plek geven. Ook de boodschappen hebben we in één keer gedaan. Dit alles leverde best wel wat vertrekstress op. Maar éénmaal los in Lelystad hebben we anderhalve dag in Urk uitgepuft.
Op de vorige boot Moody was alles logisch en op een vaste plek te vinden, maar we vergaten voor het gemak maar even dat dit ook een jaar duurde voordat we toen zover waren.
De zeilprestaties en de stabiliteit voldoen goed aan onze verwachtingen voor het doel van een heel lange reis die we met dit schip willen gaan maken. Met een langkieler mag je niet verwachten dat je heel scherp aan de wind kunt zeilen, maar vanaf 50 graden schijnbare wind komt de gang er wel in. Daarnaast vinden wij heel scherp aan de wind varen niet bijzonder comfortabel en velen met ons.
 |
| Onderweg een nieuwe route invoeren. |
Het manoevreren gaat steeds beter en ondanks het feit dat we niet meer zonder onze boegschroef willen, gebruiken we die nu al steeds minder. De apparatuur begint vertrouwd te raken en kunnen we beide zonder problemen bedienen.
 |
| Aapje in de mast |
Ook gaan we goed bekijken of we de kerstboom aan zaken achterop kunnen aanpassen zodat er meer ruimte en een mooier geheel ontstaat. In Zweden wordt er veel gehekankerd en we overwegen om een ankerrol aan te schaffen met een min of meer vaste ankerinrichting gecombineerd met een soort zwemplateau en -trap aan de spiegel.
Wat we missen ten opzichte van de vorige Moody, zijn de twee grote bakskisten die zij achter de kuip had en waar van allerlei zaken in weggeruimd konden worden, die nu in de IP ergens binnen een plekje hebben gekregen. Wel stoppen we nu de stootwillen ( 6 van die dikke) in de bakskist van IP en die is dan snel vol.
Al met al hebben we inmiddels allerlei ideeën de revue laten passeren en zullen er straks een paar overblijven die we komende winter uit gaan voeren.
Conclusie is wel dat de IP bevalt en dat we ons er allebei erg veilig en comfortabel op voelen.
Groeten van Hans en Suzan
a/b Sobat Kras
Kalmar
