St Malo
Als we bij St Malo de Sablons haven oproepen op de marifoon, mogen we er vanwege onze lengte niet in. Jammer dan dus naar binnen naar Port Vauban.
Sluis naar Port Vauban
We draaien om richting sluis du Naye die voor onze neus dicht gaat. Dat wordt een uur wachten aan de meerboei, nou geen probleem hoor het zonnetje laat zich goed zien. Na een uur komt M.S. Sprinter aanvaren en pikt onze sluis in, dat is wel balen, nog een uur wachten. Maar dan kunnen we ook aan de kade vastmaken in port Vauban – St Malo.
Nostalgie
Suzan is hier in haar Franse zomer, meer dan 30 jaar geleden, een aantal keren geweest en is benieuwd. Het is nog altijd toeristisch maar heeft een bijzondere charme, zo’n stadje volledig omgeven door Stadsmuren uit vroeger eeuwen. Dat zijn dan ook de enige echte oude stenen in de stad. In W.O.II zijn bijna alle gebouwen in puin geschoten door de geallieerden bij de bevrijding van Frankrijk omdat de Duitsers hier hun hoofdkwartier hadden. Een mooie roman daarover is ‘Als je het licht niet kunt zien’ van Anthony Doerr, waarin het laatste deel van W.O.II wordt beschreven met de bevrijding van St Malo en de ineenstorting van de stad daarbij.
We liggen een paar dagen aan de kade en struinen rond in de stad maar vooral over de muren, een belevenis.
Fruits de Mer
We slenteren over de muren, zien mensen met halftij bijna te laat door het water waden terug naar de stad vanaf een van de forten, eten een heerlijk ijsje, zien straattheater en eten met Wim en Annemieke, Fruits de Mer in één van de restaurants in de Rue Jacques Cartier, waar alle restaurants in soorten en maten op een rijtje te vinden zijn.
