Santiago de Compostella katedraalVandaag zijn we in Santiago de Compostella geweest. De plaats waar al de wandelende pelgrims heen gaan. Als je op het plein voor de katedraal staat, zie je daadwerkelijk allerlei mensen aankomen van kilometers en kilometers lopen. Met een rugzak, wandelschoenen en een wandelstok zijn ze superblij dat ze het gehaald hebben.

Een bijzonder rijke katedraal met heel veel bezoekers, niet alleen die wandelaars maar ook toeristen zoals wij en gelovigen. Een rustige devote sfeer hangt er. De smalle straatjes erom heen zijn prachtig. En veel oude gebouwen van de 12e tot en met de 18e eeuw. Zelf vonden we de Santa Susana kerk in alle romaanse eenvoud heel erg mooi.Santa Susana Kerk in Santiago de Compostella

Maar tussen Camarinhas, waar we een genoeglijke avond met Raoul en Jouke doorbrengen op de Cherokee, en Santiago de Compostella hebben we nog een aantal havens aangedaan.

Woensdag 17 augustus varen we naar Muros waar de Robeyne al voor anker ligt. Na wat ankerperikelen, zeer gebruikelijk in deze wateren, liggen we vast op roeiafstand van de Robeyne. Al rap worden we opgehaald voor een biertje, dat eindigt in een heel diner met dessert en consequentie. Robeyne met PH vlag voor anker bij MurosDe supergroc en kopjes thee van Coen helpen Suzan voor het grootste deel van haar verkoudheid af.

Muros is een aardig plaatsje waar we dinsdag de getijdenmolen bezoeken en op een terras, dat later vlak bij onze ankerplek van dinsdagavond ligt, wat drinken. De Robeyne mannen willen ’s avonds komen voor  consequentie, maar ineens is de Sobat Kras foetsie. Anker opgehaald omdat er te weinig water onder de kiel dreigde. Aan de overkant van de baai weer twee ankerpogingen nodig om goed te liggen. De eerste keer gaat het anker in een paar oude zakken met mosselen en dat houdt natuurlijk niet.

Top zeildag van Ria Muros naar Ria de ArosaNa een relaxte vrijdag waarop we wel 5 mijl naar de overkant zeilen, liggen we in Portosin in de haven en eten ’s avonds bij restaurant Portofino, direct naast de kermis. Milanese de ternera is geen stukje rundvlees maar een gepaneerde schnitzel, dat valt Suzan niet mee, zeker omdat Hans met zijn variant de ternera een mooi stuk rundvlees krijgt. Nadien lopen we nog naar het plein waar de muziek begint; wat een songfestival herrie. Aan boord dansen we in bed verder.

Dan is het tijd om een Ria op te schuiven en het plan is Vilagarcia om zondag met de Robeyne naar Santiago te gaan. Dat lukt na een prachtige zeildag. Vuurwerk VilagarciaOp de motor de Ria Muros uit en als de atlantische oceaan wat begint te rimpelen zetten we eerst het voorzeil en dan ook het grootzeil, de volgorde andersom is logischer, maar goed. Binnen een uur hebben we vol tuig opstaan en lopen we 7 knopen aan de wind. De wind is ons gunstig gezind en draait mooi om het land heen, zodat we buiten een uurtje met nul wind, het hele stuk op de stuurboord kant zeilen. Dan een gecontroleerde gijp en plat voor de wind de Ria in. Dan is het nog 10 mijl en om half zeven maken we vast in Vilagarcia, de Robeyne ligt er al. Dan toch maar aan de borrel en weer komt er als vanzelf een combinatie maaltijd op tafel waar we met zijn vijven van genieten.

Een prachtig vuurwerk sluit de zaterdagavond af…………

Andere blogs

Suzan Groeneveld

Suzan zeilde sinds 1983 met Hans in Europa. Eerst met een oude Wibo die ze samen opknapten maar bij de koop van hun eerste huis weer verkochten. Begin jaren negentig kwam er na een zeilvakantie op een gehuurde Compromis 777 de Friendship 26, Sobat Kras waarmee ze samen met een peuter en een kleuter enkele jaren veel tijd doorbrachten . Van eind april tot eind oktober in de weekeinden op de Grevelingen. En zomers door Zeeland naar de Oosterschelde en het Veerse Meer.

Pas met de Contest 31 HT AC die daarna kwam, leerde Suzan zeilen. Daarmee zeilde het hele gezin jarenlang in de zomers van de Waddeneilanden tot Noord Frankrijk en de overkant van het Kanaal naar Ramsgate. De kinderen inmiddels tieners wilden wel vriendjes meenemen in de weekeinden. Dat leverde wat ruimteproblemen op en de Contest verwisselde van eigenaar. Na een tijd zoeken kwam de Moody 425 in zicht. Ook daarmee zeilden ze nog enkele jaren rond.

Met de kinderen de deur uit werd de Moody verkocht en kwam er na lang nadenken een stevige langkieler waarmee lange reizen gemaakt konden worden. De Island Packet 45 diende als stevige thuisbasis voor verdere zeilreizen van Oost Zweden tot en met Oost Spanje en de Balearen. De kusten België, Normandië, Bretagne, Westkust Frankrijk, Noord Spanje, Portugal, Algarve, Zuid Spanje en Oost Spanje werden in een zestal zomers aangedaan. Na thuiskomst in Lelystad in 2015 werd de directe omgeving verkend en de Island Packet verkocht.

Eind 2016 kwam er nog een snelle Salona 37 op hun pad en zeilden ze diverse zomers in Nederland op het Ijsselmeer en de Waddenzee. Na een medische diagnose met consequenties is ook deze zeilboot in 2020 verkocht. Maar het water blijft trekken en in 2022 doet de Kent 33 motorboot genaamd Kentering haar intrede.