RIA DE PONTEVEDRA en Spaans feesten

Na twee nachten voor anker in Ria Aldan vertrekken we richting Combarro om de vergunningen op te halen. Weinig wind en natuurlijk tegen. De Robeyne zeilt en Sobat Kras motort, lekker even accu’s bij laden want de zonnepanelen en de Air Breeze doen het prima, maar met goed weer en veel sluierbewolking gaan de accu’s toch langzaam aan leeg. Na een week ankeren dus even oppeppen met energie.
Bij een grote ondiepte in de Ria spelen diverse groepjes dolfijnen, springen, cruisen en weer terug. Altijd weer leuk om te zien. He genoeg wind, we kunnen nu ook nog een stuk zeilen. Vandaag is het mooi weer en vanaf morgen verwachten we regen en wat wind dus nu nog maar een nachtje voor anker bij Ilja Tambo, waar je trouwens niet op mag omdat het een militair gebied is. Robeyne volgt al snel en we zwemmen, lekker wat beweging en verkoeling. Er zijn veel vissen te zien ook vlakbij in het water als je zwemt.
Dinsdagmorgen zijn we vrij laat wakker, het wordt laag water en we liggen met de kont naar het strand. Als Suzan de dieptemeter aanzet staat er nog 1.80 m water en we zijn 1.50 m diep. Weg wezen dus want er gaat de komende twee uur zeker nog een meter af. Onafhankelijk van elkaar geven we de Robeyne mannen aan dat er weinig water staat, maar die blijken later toch te laat te zijn met anker ophalen en moeten een paar uurtjes wachten. Als de Robeyne Combarro Marina binnenvaart is er in de Sobat Kras al schoon schip gemaakt en de tassen met was staan klaar om een wasserette te zoeken. Dan gaan we zelf een lekkere warme douche nemen en boodschappen doen. De wifi werkt niet goed en dus komen we nauwelijks op internet. Later wel weer in een kroeg maar te slap om te skypen.
Met deze wifi kunnen we met de antenne wel de reserveringen voor de Atlantische eilandjes maken en de betalingen in de bank zetten.
Omdat het regenachtig is, besluiten we woensdag naar Pontevedra te gaan met de bus. Het plenst en dan is ook de prachtige oude binnenstad druilerig, de kerk is nog dicht en het museum kunnen we niet vinden. Dan maar een drankje, zitten we tenminste even droog. Rond vijf uur begint Spanje weer tot leven te komen en zijn de kerk en het museum open. Toch een geslaagde dag. ’s Avonds eten we met zijn vijven op een terras aan de rand van het authentieke vissersplaatsje Combarro, erg leuk. De huisjes hebben beneden een werkplaats, op de eerste verdieping woonkamer en keuken en een balkon. Het huisje met het grootste balkon is het rijkst. Nu vooral veel restaurantjes en souvenirwinkeltjes die Suzan doen denken aan de Mont Saint Michel waar ze ooit gewoond heeft.
De volgende morgen een plan bedenken is nog niet zo eenvoudig maar we komen eruit. Nu naar Aguete, vrijdag eiland Ons en dan twee nachten Cies eilanden. Globaal klopt dit plan maar als we in Aguete vastliggen aan een mooring en na een wandeling bij de jachtclub een cerveza drinken, komen we aan de praat met een stel Spanjaarden die ons spontaan uitnodigen die avond bij hun thuis in de bergen te komen eten. We nemen het aanbod aan. Twee dames mee in de sobat kras rib om te wijzen waar we aan de overkant bij Sanxenxo gaan ankeren, Beer en Coen overvallen we met het plan en in optocht met drie zeilschepen naar Sanxenxo 3 mijl verder aan de overkant.
Het gezelschap brengt hun zeilboot in de box en komt ons met een motorboot ophalen, maar eerst borrelen aan boord van respectievelijk Robeyne en Sobat Kras. Als we dan eindelijk een pronkronde door Sanxenxo marina gevaren hebben, waar ook de Telefonica boten liggen om te trainen, is het al half tien. Nu gaan we met twee auto’s de bergen in naar het vakantiehuis van de groep Madrilenen. Een prachtige stek met uitzicht op de Ria de Arosa. We krijgen een heerlijke maaltijd met heerlijke wijn en genieten met twaalf mensen van dit onverwachte feestje, want daar draait het voor iedereen op uit. Na de koffie met likeur dansen we in de woonkamer, alle deuren staan open, de temperatuur is heerlijk en het is een prachtige ongedwongen feestje geworden. Weer terug naar Sanxenxo voor een afzakkertje in de kroeg ADIRENE en dan worden we met de motorboot weer terug gebracht naar Sobat Kras en Robeyne.
Het is drie uur als we ons bedje inrollen.
Gelukkig is het naar Ilja Ons maar een paar mijl zeilen, rustig aan met een knoopje of 3-4 kruisen en bij een prachtig strandje het anker uitgegooid. We wandelen over het eiland en terug naar de boten, draait de Dame Blanche zo dat Suzan en Hans een nat pak hebben. Nu nog even de update doormailen met de SSB zender en dan een langer nachtje slapen dan gisterennacht.