Mazagon – El Rompido – Ayamonte

Naar de kant waar we de dinghy op het strand trekken en de trap oplopen naar boven. Daar vinden we al snel een lokale supermarkt waar de normale dagelijkse boodschappen te koop zijn. Terug aan boord rommelen we nog wat en om 15.00 uur halen we het anker op om naar de Rio las Piedras te varen. De wind wil niet meewerken en het is Genua uit /in, motor aan /uit en dat een aantal keer. We zijn mooi op tijd aan het einde van de vloed bij de ingang,  motoren de rivier op en ankeren aan de westkant van de haven van El Rompido.

Daar waait het steeds flink in de middag maar we blijven toch een paar dagen liggen. De Wharram catamaran komen we ook weer tegen. Het blijkt een italiaan te zijn die de cat zelf gebouwd heeft en al jaren hier rondvaart. Woonachtig in Sevilla. Hij denkt dat wij ook bij El Téron waar hij ankert zouden kunnen liggen. Wel ernaartoe met hoog water.

In het Centro Commercial van het golfpark en appartementencomplex internetten we in de koffiebar en krijgen berichten van het thuisfront. We eten bij HOYO19 een leuke Gastropub met een zeer vriendelijke ober, Rafaël, die erg zijn best doet het ons naar de zin te maken. Een heerlijke fles rode wijn met een speciale hamburger met cheddar en munt met als toe mojito’s die niet berekend worden. Niet gek.

Op de laatste dag worden we weggestuurd van de dinghysteiger van de zeilschool in de haven. Jammer nu wordt naar de kant gaan iets ingewikkelder. We besluiten de volgende dag donderdag, 24 augustus richting Ayamonte te varen.

Halverwege het afgaande tij halen we anker op en zeilen met stroom mee naar buiten. Wel iets spannender want als Sobat Kras vastloopt, zit je er een uur of zes vast. Maar alles gaat goed en buiten zetten we de zeilen.

Sobat Kras loopt lekker onder vol tuig aan de wind met iets meer dan 10 knopen ware wind. De wind trekt wat aan en bij overstag is het ineens bijna 20 knopen. Sobat Kras speert er vandoor met 7-7,5 knoop snelheid. Prachtig. Als de wind boven de 20 knopen komt (windkracht 6) reven we het grootzeil en halen het kotterzeil weg. In zes slagen komen we precies bij de aanloop van de Guadiana rivier uit. Wel regelmatig uitwijkend voor de vlaggetjes die netten of vispotten aangeven komen we  in zes slagen precies bij de aanloop van de Guadiana rivier uit.

Alleen op het gereefde grootzeil varen we langzaam de rivier op. Het wordt nergens ondieper dan een meter of drie, dus toch niet te vroeg om binnen te varen.

In de haven van Ayamonte gaat alles weer aan de lader, spoelt Hans de boot en vullen we de watertank. Zaterdag halen we de verse boodschappen weer en morgen gaan we de Guadiana rivier maar eens verkennen. Als er inderdaad zoveel muggen zijn als beweerd wordt, zijn we er snel weer weg.  We bekijken een EdelCat 43 uit 1993 en worden de volgende morgen rondgeleid in een Ocean Alexander motoryacht JL Seagull van bijna 18 meter met twee nieuwe MAN-motoren van elk 800 pk in een motorruimte zo schoon. De eigenaar van 79, Georges woont erop en vaart ermee rond in deze wateren.