Vanuit Peniche is Sobat Kras donderdag 15 september in heel wat rustiger deining dan bij de aankomst voor de wind naar het Zuiden gezeild. Tussen de 8-13 knopen wind; dus gelegenheid om eens een aantal variaties met de zeilen voor de wind uit te proberen. Grootzeil op, genua uitgerold en yankee bak gezet zodat, volgens René zijn theorie, de wind van de yankee in de genua komt en deze dan minder klappert. Dat werkt redelijk maar eigenlijk zou er iets meer wind moeten staan om het goed te laten werken. Dan de genua op de boom, de yankee ingerold en het grootzeil op de bulletalie aan de andere kant. Ook dat gaat aardig. Met een snelheid van zo’n 3,5 tot 4,5 nautische mijl per uur varen we rustig naar het Zuidpuntje bij Cascais. Ongeveer 14 mijl voor de punt blijft er nauwelijks wind over of varen we dood, dus we zetten de motor aan, halen de genua in en zetten het grootzeil strak. Rond een uur of zeven laten we het anker vallen in de baai bij Cascais. Direct krijgen we bezoek van George, Lotte en Puck van de ZsaZsa. De Grand Soleil waar we in Parkhaven een tijd naast gelegen hebben. George en Melanie zijn met hun dochters Puck en Lotte de eerste week van juli vertrokken voor een rondje Atlantische oceaan. Nu komen we ze dan toch tegen……. Leuk!
De volgende morgen (vrijdag 16 sept.) varen we met een klein beetje tegenwind met de stroom mee op de motor naar Lissabon. Om half twee varen we onder de brug van de 25e april (vroeger heette die de Pont de Salazar) door die over de Taag heen de stad met het Zuiden verbindt. Een gigantische hangbrug met twee lagen, de bovenste voor verkeer en de onderste voor de treinen.
Eindelijk op eigen kiel onder deze brug door……….. Daar hebben we sinds juli 2007, toen we met de African Love naar Zuid Portugal onderweg waren, naar uitgekeken. GELUKT!
Sobat Kras vaart langs een groot cruiseschip en draait de oude industrie-, nu jachthaven Alcantara in waar ze snel een lege box vindt en vastligt voor de komende vier dagen.
Het is imposant om langs deze kust te varen, waar Hans 40 jaar geleden met de Marine en Suzan 30 jaar geleden met Ada op vakantie is geweest. De plaatsen Cascais, Estoril, Santos en Lissabon klinken zo bekend in de oren. Na vier dagen Lissabon en een dag Cascais bekennen we elkaar dat we eigenlijk niets herkennen. De herinneringen zijn duidelijk vervaagd……
Hans herkende wel de TEXAS Bar in Lissabon, nu dicht, maar het uithangbord was er nog en Suzan had toen meer oog voor het strand en de discotheek in plaats van cultuur en oude gebouwen, dat kwam bij allebei pas later.
Lissabon blijkt een geweldige stad te zijn om te bezoeken als toerist. De mensen zijn aardig en behulpzaam, spreken soms Engels en de gele hop on, hop off bus die we voor 48 uur gebruiken, levert ook korting op entrees en gebruik van alle openbaar vervoer in de stad.
We bezoeken vrijdagmiddag wandelend het kasteel Sao Joao en genieten van het uitzicht over de stad, zaterdags gaan we met de gele bus naar het park van de naties met het Oceaonario, een prachtig mooi zee aquarium. We vinden het geweldig.
’s Avonds zingen we met ReBeCo mee om het afscheidslied voor Henk en Claire die Parkhaven gaan verlaten naar Spanje op film op te nemen. ’s Zondags karren we richting Bélem, lunchen in een piepklein restaurantje op de 1e verdieping in die buurt en eten ’s avonds in een trendy restaurant in de Bairro Alto. Het openbaar vervoer gele trammetje 15 brengt ons terug naar de haven.
Maandag op tijd op: Robeyne vertrekt, wij naar de markt met het OV, verse groenten kopen, dan naar Belem voor de watersportwinkel waar we niet vinden wat we zoeken, maar de rij voor de Pasteis de Belem is nu net zo klein dat we er ook zes meenemen. Heerlijke kleine gebakjes. Langs de supermarkt en sjouwen naar de boot, we zijn weer voorzien van voldoende zaken om een tijdje te kunnen ankeren.
Dinsdagmorgen (20 sept.) lossen we de lijnen en zakken op het voorzeil met 3,5 knoop en 5,5 knoop SOG, stroom mee dus, de Taag af. In de baai bij Cascais laten we het anker opnieuw vallen.
