Vanuit Ayamonte varen we met opkomend water de rivier op. Als de zon ondergaat en we nog 2 mijl van Alcoutim vandaan zijn, ankeren we op een rustig stuk. Prachtige vogels van diverse pluimage zoeken hun nesten op, een mooie zonsondergang erbij en we genieten volop.
De volgende morgen varen we naar het stuk van de Guadiana tussen Alcoutim en Sanlucar. Leuk om hier te zijn. In Alcoutim, Portugal is het een uur vroeger dan in Sanlucar, Spanje en als je afspraken maakt met zeilers of anderen is het handig om te zeggen of je Portugese of Spaanse tijd bedoelt.
Op de steiger van Alcoutim komen we direct Marcel van de So Rong tegen. Zijn jullie van die Nederlandse boot? roept hij. Jaha. Vanavond barbeque op de Finca daar verderop tussen die twee blauwe boten in aan de Spaanse kant! ‘Bring your own’ roept hij nog als hij staande wegvaart in zijn rubberboot.
Het is een geslaagde avond met andere zeilers maar ook Spanjaarden uit Cordoba en Paul de Engelsman die deze Finca wel wil kopen. Een Finca is een landje met een hut of huisje waar je kunt verblijven. Veel buitenlanders hebben zo’n stukje land langs de rivier. Vaak worden die in de vakanties door Spanjaarden gebruikt als de buitenlanders zelf ergens anders op vakantie gaan.
Zo langzamerhand horen we de details: waar koop je brood? ’s Morgens bij de bakker die om kwart voor negen op het plein staat. Enne vers vlees? Op zaterdagmorgen bij het pleintje over de brug tussen 10 en 11 uur. Daar is het dan ook een flinke drukte met lokale Portugezen die voor de hele week vlees kopen en liveaboards die voor de, ja alweer, barbeque van zaterdagavond inslaan.
De slager heeft een koelwagen die hij in de schaduw van een boom neerzet. Aan de achterkant is een toonbank die leeg is. Maar in de koeling heel veel keus. Eerst laat hij een poot of stuk vlees zien en hij snijdt eraf wat je wenst. Vier lamskoteletten of een kippenpoot, biefstuklappen of varkenslapjes, hij heeft het allemaal.
Vrijdagavond is er in de bibliotheek een lezing over de herinneringen aan de rivier. Eerst een videofilm over de smokkelaars en de politie die ze altijd probeerden te snappen. Daarna verhalen van lokale ouderen die vertellen over hun ervaringen. Een vissersechtpaar, een dichter, een schrijver, een ex-Guardia Civil, een dochter van de vroegere huisarts. Prachtige verhalen en nadien een heerlijk Gazpacho, vis uit de rivier en lemondrink. Klaargemaakt door de vrouw van de burgemeester die ook dierenarts is. Geweldig hoe zo’n kleine gemeenschap zo actief is.
We ontmoeten diverse liveaboards die hier langdurig liggen of willen overwinteren, ook de muziekboten rondom de HappyHour van Rob en Hilde komen hier aan. Een groep die met elkaar zeilt, voor elkaar kookt en met elkaar muziek oefent, maakt en uitvoert op een terras, in het café of bij een barbeque.
Erg leuk en gezellig allemaal. Maar wij varen ’s zondags de rivier weer af om Wim en Annemiek in Faro op te halen. Ze komen gezellig een poosje meezeilen.
Als we maandagmorgen willen vertrekken van Ayamonte naar Ria de Formosa bij Faro, blijken er weer twee naden van ons ‘Krasje’ los. Dus gaan we in plaats van varen aan de gang met schoonmaken, plakken met twee-componenten-hypalon-lijm en zijn we de halve dag zoet. Zo lukt het allemaal weer en hebben we een rubberboot waar we met zijn vieren in kunnen zonder dat de bodem er onderuit valt.
