Donderdag, 19 juli is het zover. We halen het anker op en motoren langzaam met hoog water de Alvor rivier af naar zee. Daar hebben we de wind op 120 graden richting Portimao, waar we Sobat Kras naar toe willen varen.

Het is mooi weer, we hebben de tijd en het is niet ver, wel 5 mijl, dus rollen we de genua uit. Met een knoopje of 3,5 – 4 sukkelen we naar onze bestemming.

Aangekomen ligt er een grote Halberg dicht op de 5 meterlijn, dus daar moeten we ook kunnen liggen. We zoeken een plekje en de tweede ankerpoging lukt prima, ver uit de vaarroute, dicht bij het strandje en goed beschut. Af en toe wat golven van langsvarende vissersboten, maar dat is eigenlijk wel lekker schommelen.

Na een rustige vrijdag varen we met ‘Krasje’ onze rubberboot naar de Marina de Portimao, maken de rubberboot vast aan de afmeersteiger en lopen naar het strand.

‘Pfff wat warm is het eigenlijk als je niet op het water zit’. Na een vers geperst sinaasappelsapje en een brioche broodje, wagen we ons op het terras van ‘Papa Jorge’ voor het happy hour van de Dutch sailors; niemand te zien. Dan nemen we zelf maar een biertje.

Later komen er toch nog twee stellen, Wies en Frans van de HR35 uit Andijk en Francis en Hans van de ‘Wet Gadget’ een Oceanis 50, opdagen en na een drankje eten we met zijn zessen  hamburgers met friet. Gezellige nieuwe mensen met nieuwe verhalen. Leuk.

Als we terugkomen bij ons ‘Krasje’ weten we niet wat we zien: het bootje ligt hoog en droog op een paar trossen onder de brug die het ponton vasthouden met de kant. Kom je in donker bij een steiger om terug te varen. Moet je eerst bedenken hoe je het bootje weer in het water krijgt. Suf van ons om deze keer niet met het afgaande tij rekening te houden.

Allebei springen we op het zandstrandje onder de brug en gelukkig kunnen we het bootje gemakkelijk met zijn tweeën over de lijnen heen tillen en weer via het strandje in het water leggen. Zo zijn er altijd verrassingen, maar dat maakt het vaarleven leuk.

Hier nog de link naar de Nijlbaars die we eerder kochten en heerlijk opsmikkelden met een marinade van limoensap en knoflookpeper in de pan met weinig olie gebakken. Salade erbij en klaar.

Andere blogs

Suzan Groeneveld

Suzan zeilde sinds 1983 met Hans in Europa. Eerst met een oude Wibo die ze samen opknapten maar bij de koop van hun eerste huis weer verkochten. Begin jaren negentig kwam er na een zeilvakantie op een gehuurde Compromis 777 de Friendship 26, Sobat Kras waarmee ze samen met een peuter en een kleuter enkele jaren veel tijd doorbrachten . Van eind april tot eind oktober in de weekeinden op de Grevelingen. En zomers door Zeeland naar de Oosterschelde en het Veerse Meer.

Pas met de Contest 31 HT AC die daarna kwam, leerde Suzan zeilen. Daarmee zeilde het hele gezin jarenlang in de zomers van de Waddeneilanden tot Noord Frankrijk en de overkant van het Kanaal naar Ramsgate. De kinderen inmiddels tieners wilden wel vriendjes meenemen in de weekeinden. Dat leverde wat ruimteproblemen op en de Contest verwisselde van eigenaar. Na een tijd zoeken kwam de Moody 425 in zicht. Ook daarmee zeilden ze nog enkele jaren rond.

Met de kinderen de deur uit werd de Moody verkocht en kwam er na lang nadenken een stevige langkieler waarmee lange reizen gemaakt konden worden. De Island Packet 45 diende als stevige thuisbasis voor verdere zeilreizen van Oost Zweden tot en met Oost Spanje en de Balearen. De kusten België, Normandië, Bretagne, Westkust Frankrijk, Noord Spanje, Portugal, Algarve, Zuid Spanje en Oost Spanje werden in een zestal zomers aangedaan. Na thuiskomst in Lelystad in 2015 werd de directe omgeving verkend en de Island Packet verkocht.

Eind 2016 kwam er nog een snelle Salona 37 op hun pad en zeilden ze diverse zomers in Nederland op het Ijsselmeer en de Waddenzee. Na een medische diagnose met consequenties is ook deze zeilboot in 2020 verkocht. Maar het water blijft trekken en in 2022 doet de Kent 33 motorboot genaamd Kentering haar intrede.