De aanval op de Duitse Bocht is donderdag zonder problemen gelukt. In de gribfiles zat al een windafname naar 2-3 bft en inderdaad bleek er op de morgen van vertrek nauwelijks wind te zijn. Om met het tij mee de Elbe af te komen vertrokken we ’s morgens om 5 uur precies. Het werd net licht. Helaas was er in het Oosten veel bewolking en daardoor misten we de zonsopkomst geheel.
Wel indrukwekkend was het grote aantal zeiljachten dat Cuxhaven verlet en onderweg ging naar Nederland. Ondanks het rustige weer en het motoren had Suzan wel wat last van een onrustige maag. En dat zijn natuurlijk beginnende tekenen van zeeziekte. Door de stroming van de Elbe, Jade en Weser die in de DB allemaal bij elkaar komen is de zee en het golfpatroon er ondanks het rustige weer wat tegen elkaar inlopend en dat voel je dan al snel. Later met meer wind en veel meer golven, geen enkel probleem meer.
Na 70 mijl op de motor is Norderney een welkome haven en terwijl we op het terras een witbiertje dronken, kwam er een korte felle regenbui. Het verwachte onweer bleef daar uit. Het restaurant biedt prima maaltijden na zo’n lange dag.
De foto’s van de groene boei nr. 23 in de Elbe zijn achter elkaar binnen 1 minuut gemaakt. 3.5 tot 4 knopen stroom mee ziet er zo uit en het blijft met zijn tweeèn opletten dat je niet tegen zo´n grote ton aanstroomt.
Van het wadvaren hadden we op de heenreis de smaak te pakken gekregen. Het gedownloade programma Quicktide helpt ontzettend mee met het uitrekenen of je over een bepaald waddenwater heen kunt varen met opkomend water. Dus verliet Sobat Kras vrijdagmorgen om een uur of elf de haven om via het Memmert Wattfahrwasser en het BorkumerWatt naar Borkum te varen. Eenmaal rond een uur of drie bij Borkum besloten we door te varen richting Lauwersmeer. En om een uur of acht ´s avonds lieten we ons anker vallen bij de Moker, net boven de ingang van het Wierumer Wad buiten het vaarwater van Schiermonnikoog naar Lauwersoog.
Het was vanwege het flinke tijverschil en de verwachte NO wind, die uiteindelijk niet heel hard werd, een vrij onrustige nacht. Wel heeft dat ook weer het voordeel dat we twee keer buiten konden kijken naar de prachtige sterrenhemel zonder strooilicht van het land. Ook het licht van de vuurtoren dat iedere keer door je hut schijnt is een geruststellend idee.
Om met inlopend tij de volgende middag bij Vlieland binnen te kunnen lopen wilden we op tijd vertrekken en om 7 uur was het alweer anker op. Nu via het Westgat naar buiten en richting het Westen. Aangezien er een mooi lopend NO-windje verwacht werd, dachten we prachtig te kunnen zeilen, maar mispoes. Wind uit de goede richting maar slechts 0,5 tot 4 knopen. Boven Ameland begonnen de golven wat op te bouwen en kregen we de stroom tegen. Daarom bekeken we of we tussen Ameland en Terschelling naar binnen konden om onder Terschelling door naar Terschelling te gaan. Vlieland was vol voor jachten riep de Brandaris steeds weer.
En dat hebben we ook gedaan via het Boschgat naar binnen en goed opletten dat je de goede geul invaart, wel weer spannend met aan beide kanten branding. Dan op de kaart en de plotter de betonning in de gaten houden en op zicht deze aan de goede kant houden en volgen. Diverse keren liep de tracklijn op de plotter op een volledig andere plek dan waar de tonnen ingetekend waren. Dit is natuurlijk ook logisch omdat de waddengeulen zich regelmatig verplaatsen en de betonning de meest actuele stand van zaken aangeeft.
Om drie uur waren we zaterdag in de jachthaven van Terschelling gearriveerd. Inmiddels waait het hier regelmatig met vlagen 7 bft uit het Noorden, dus we liggen hier vandaag lui te zijn. In de loop van de week zullen we weer in Lelystad aankomen. Of we dan nog een paar dagen gaan zeilen zal van het weer en de omstandigheden thuis afhangen.
