Zeilen naar Ayamonte

Na het feest op Culatra vertrekken we maandag op het naar buitenlopende getij richting Ayamonte in Spanje. Na twee uurtjes motorzeilen kan de motor uit en zeilt Sobat Kras met een langzaam toenemende wind een snelheid van 5-6 knopen. Heerlijk eindelijk echt lekker zeilen met een lopende wind en een praktisch vlakke zee.

Net buiten zien we een school dolfijnen voor ons langs trekken richting oceaan. Jammer dat ze niet bij de boot komen spelen maar we zijn blij dat we ze gespot hebben.

De grensrivier tussen Portugal en Spanje, de Guadiana varen we op tot bij Vila Real de S. Antonio, waar we in de luwte het grootzeil bergen omdat het inmiddels bijna 6 Beaufort waait.

Twee dagen wassen, poetsen en rommelen we wat af in de haven van Ayamonte. Helaas geen internet in de Spaanse junta-havens omdat de overheid (junta) zogenaamd niet mag concurreren met het bedrijfsleven. Wel ligt er een groot zeilschip van 60 voet met een gebroken mast. Wat zou er gebeurd zijn, vragen we ons af.

Iedere dag halen we wel ergens op een terras een biertje, soms met een lekker bord ‘jamon’ of na een flinke wandeling met tonijn en vissalade als lunch. Ondertussen praten we over ons zeilleven en de toekomst. De plannen wijzigen met de dag en vast plan is er nog niet. De maand augustus varen we relaxed rond langs de Zuid-Spaanse kust om begin september als Wim en Annemiek komen meezeilen weer in de buurt van Portugal te zijn.

Vrijdags (10-8) gooien we de lijnen los na een paar zeer warme dagen met 38 graden en tot laat in de avond boven de 30 in en buiten de boot. Slapen lukt de ene keer beter dan de andere maar dat halen we met siesta wel weer in.