Per op bezoek.

3 oktober nemen we de trein van VRSA naar Faro om de stad te bekijken en Per op te halen. Om kwart over tien zijn we in Faro en na een kop koffie lopen we naar de Citadel. Deze is toch wel klein en binnen een uur hebben we de binnen- en buitenkant gezien. Dan de winkelstraten met wat leegstand toch niet heel indrukwekkend.

We lunchen uitgebreid op het terras van de jachtclub met uitzicht over de Wadden die ondertussen weer onderlopen. De ooievaar die er foerageert maakt het erg leuk. Na de lunch bekijken we Bruce’s Wharf om te weten hoe het eruit ziet en aan toe gaat voor een mogelijke plaats op de wal in de toekomst.

Dan is er nog volop tijd om het piepkleine maritiem museum te bekijken met informatie over de visvangst en -netten waarvan we de vlaggetjes overal tegen komen. Heel interessant is de video over de tonijnvangst die tot eind 60-er jaren toegepast is.

Om halfzes loopt Per ons tegemoet. We lopen de citadel nog even door en drinken wat op een terrasje bij het station. Dan de trein in want nu is het nog licht en zie je nog wat. Als we in VRSA aankomen is het donker. Sobat Kras wacht geduldig op ons.

Donderdag varen we de Guadiana op en ankeren bij Alcoutim. Iedereen is er nog behalve Marcel die een boot ophaalt uit Mar Menor samen met Jack. Vrijdag doen we boodschapjes en wandelen langs het rivierstrand, Hans blijft aan boord want de wind tegen stroom vertrouwen we niet helemaal. Later wandelen we het pad Noord van Sanlucar langs de rivier. Erg mooi om te zien. ’s Avonds eten in de Riverside en gedag zeggen want morgen gaan we naar Spanje!

Als we ankerop gaan mist het en dat levert mooie plaatjes op. We gaan naar Ayamonte zodat Per hier ook kan rondkijken. De zaterdagkrant treffen we ook nog en wat is het na een aantal weken misgrijpen lekker om een keer een dikke krant te lezen. ’s Avonds borrelen we onverwacht bij Aat op de ‘Westwind’ een nog originele HR41 tweemaster uit 1977 en het wordt een genoeglijke avond.

’s Zondags varen we naar Mazagon. Rustig aan zeilen met iets minder dan 10 knopen halve wind en onderweg vissen we drie makrelen binnen. Per leert Suzan hoe ze er filets van kan snijden zodat ze gebakken of gegrild makkelijker van de graten zijn te ontdoen. ’s Avonds liggen we bij Mazagon voor anker en smikkelen de vangst op.

Van Mazagon naar Chipiona varen we eerst tussen een gebied van Missiles launches en de kust door. Pal erna komt er wat wind en kunnen we weer zeilen. Met een knoop of 4,5 varen we langs de kust. Ondanks verschillende visgerei mogelijkheden wordt er onderweg niets gevangen. In Chipiona liggen we, minder leuk dan de vorige keer, ergens weggeduwd in een hoek van de haven. Ook is het hoogseizoen voorbij en dus bijzonder rustig in de stad. We wandelen en eten Tapas met een gekoelde Rioja. Erg lekker maar relatief duur deze keer.

de volgende dag kunnen we grotendeels naar Rota zeilen. De swell (deining) wordt wel iedere dag iets hoger maar blijft in een mooi rustig ritme en dat zeilt heerlijk. Het zonnetje schijnt en we praten over van alles en nog wat met Per.

In Rota Marina verbazen we ons weer over de ingewikkelde tijdrovende kopiëen die iedere Junta-haven weer van de bootpapieren, verzekering en paspoort van de eigenaar moet maken. Hoeveel er ingevuld moet worden om een toegangspasje te krijgen dat je de volgende morgen weer inlevert. Werkverschaffing noemen we dat in Nederland. Laat ons dan maar in Enkhuizen een ticket uit de automaat halen, wel zo handig en snel.

De wifi-netwerken zijn in Spanje bijna allemaal beveiligd en als je geluk hebt, krijg je in een bar of restaurant de code, maar ook niet altijd. En dan is het nog de vraag of je dat bepaalde wifi-netwerk op kunt pakken met de wifi-antenne. We blijven het proberen.

De volgende dag gaan we Cadiz bekijken. Rond negen uur komt de mist opzetten en als we op de ferry naar Cadiz stappen zit het potdicht in de baai. De catamaran vaart bijna over een zeilschip heen, maar kan nog net inhouden. We bekijken de oude stad van Cadiz en wandelen er omheen.

Nog steeds speelt het leven zich op de terrassen af en dat kan qua temperatuur ook prima. Na een wandeldag in Cadiz gaan we in Rota paëlla eten omdat Per morgen weer vertrekt.

Het is nog niet eenvoudig om paëlla te vinden en dus gaan we bij het Casino restaurant zitten. Gelukkig is de ober zeer servicegericht en na overleg met de keuken krijgen we onze paëlla, heerlijk met een glas gekoelde rode rioja een prima maaltijd. De volgende dag staan er vijf politieauto’s voor hetzelfde restaurant waarna het gesloten is en waar de vlaggen halfstok hangen. We vermoeden dat er een misdrijf gepleegd is.

Donderdagmorgen zwaaien we Per uit bij de ferry. In Cadiz koopt hij een interrail voor 15 dagen om Europa rond te treinen. We gaan weer aan de was, in de machine deze keer, en poetsen de boot.

Rota vinden we een leuke typisch Spaanse plaats waar de lokale bevolking op 12 oktober, nationale feestdag, nog volop naar het strand gaat, paradeert op de boulevard en vrienden en familie ontmoet op de terrassen in de stad.

Bij de kerk lopen veel dames in prachtige jurkjes met hoge hakjes en luchtige hoedjes op en de heren in pak. Ze drinken een drankje op de terrasjes totdat de bruid en bruidegom terugkomen van de fotosessie. Iedereen gaat nu naar huis om siësta te houden waarna vanavond het feest losbarst.

In Spanje geven de gasten wel tot 200 Euro aan geld voor het bruidspaar en zo loont het om te trouwen. Volgens de krant levert het gemiddeld zo’n 10-15.000 Euro op. Vanwege de crisis en het financiële voordeel wordt het trouwen weer populair in Spanje.

Vergelijkbare berichten