Mazagon – Chipiona – Bay of Cadiz – Mazagon

Sobat Kras ligt weer voor anker bij de haveningang van Mazagon, waar ze eerder lag na aankomst uit Rio de las Piedras.

De afgelopen week was weer een havenweek. Omdat Hans de rubberboot opnieuw moet plakken en de twee componentenlijm op 15 augustus niet te krijgen is, blijven we twee nachten in de haven van Mazagon.

Hier staan ook aan het andere eind van de haven wasmachines voor eigen gebruik. Met wat munten komt Suzan een heel eind, maar het blijft een stuk lopen in de warmte midden op de dag. Daar ontmoet ze een aardige dame die het leuk vindt om wat Engels te praten en zo pikt Suzan nog wat Spaans op.

Als we ’s avonds zittten uit te puffen van het gewas en geplak zegt Hans:” Daar komt een Island Packet binnen.” Als ze naar binnen vaart, tellen we de raampjes: zeven stuks. Dat is raar zomaar in het wild een Island Packet 45 die de haven in vaart waar wij met onze 45 liggen. Op het terras praten we met Stewart en Ann van de Time Bandit. Afgelopen jaar met de ARC mee naar de Carieb en dit voorjaar terug met de ARC Europe. Ann, met name, is er razend enthousiast over. Ze zouden het iedereen aanraden en zo weer doen, beaamt Stewart. Of wij echt op georganiseerde excursies in bussen op eilanden op bijvoorbeeld de Azoren zitten te wachten, is voor ons geen grote vraag.

Na Mazagon op de motor naar Chipiona terwijl we onderweg proberen een visje te verschalken, wat niet lukt. Nog meer oefenen dus. In Chipiona ligt Sobat Kras op de kop van een steiger met sportvissers. De meneer direct naast ons heeft een hond Pipo, die op de steiger heen en weer loopt te rennen op jacht naar vissen. Heel grappig. De sportvisser beaamt dat we de goede lure en teaser hebben. Alleen moet de afstand tussen de twee wel twee meter zijn i.p.v. 60 cm. Dat gaan we de volgende keer proberen. Hij laat foto’s en fimpjes zien van Marlins en Tonijnen, maar hij heeft dan ook niet één of twee maar een tiental verschillende lijnen met lures voor verschillende vissen. We hebben nog een hoop te leren op visgebied.

Als we net liggen horen we de waterpomp lopen. Dat is niet ok, dus onderzoeken we de zaak. Er blijkt een slangenklem van de warmwaterverdeler onvoldoende vastgezet te zijn en daar spuit warm zoet water uit. Gelukkig zijn we er op tijd bij en na allle bakken, kaartenlade en voorraad gecontroleerd, schoongemaakt en gedroogd te hebben is het bijna donker. Hans draait alle slangenklemmen die hij kan vinden aan.

Zo blijven we een dagje extra in Chipiona en gaan de dag erop de plaats verkennen. Het is weekeinde en het lijkt wel of alle Spanjaarden uit de omgeving naar het strand lopen. Ook de winkelstraat die dwars op het strand de stad in gaat, is overvol met mensen. De markt op zaterdagochtend is altijd weer een belevenis met alle vers gevangen vis, verse groente en fruit en hier een wijnbouwer die de mensen Moscatel ( bij ons als zoete desertwijn bekend) laat proeven uit een vat.

We wandelen langs de Corales, een oude methode om bij laag water de vis en schelpdierren die bij hoog water in een soort natuurlijk bassin achterblijven te verzamelen. Bijzonder om te zien hoe ze erbij liggen met laag water. Tegenwoordig zijn het beschermde gebieden met bijbehorende ambachten.

Zondag varen we naar de Baai van Cadiz met weer erg weinig wind en ankeren bij het strand tussen Rota en de Marinehaven in. Er liggen flink wat boten, maar ’s avonds blijven er maar drie van over. We zwemmen, poetsen de waterlijn en beschermen schip en onszelf met schaduwdoek en bimini.

’s Morgens willen we terug richting Portugal maar weer geen wind, dus motoren we naar de baai bij Puerto Sherry. Hier liggen we aardig te hobbelen en als de wind toch wat lijkt op te steken, besluiten we te gaan zeilen.

Eerst 7 mijl de baai uit langs Rota dan is ineens de wind kracht 1 geworden en zetten we de motor bij. Anderhalf uur later kunnen we weer aan de wind zeilen en zetten we voor de eerste keer dit jaar het kotterzeil bij. De wind ruimt langzaam van ZZW naar WNW en zo komen we tegen de avond onder de kust bij Mazagon uit. De laatste twee uur op de motor en we ankeren in donker vlak bij de plek van de vorige keer. Een Engelsman is het er niet helemaal mee eens, maar na een praatje gaat hij toch weer slapen.