Eilanden, Portugal, Verjaardag in Porto

Inmiddels alweer een week geleden dat we een blogpost geplaatst hebben via Dasja. Er gebeurt veel en tegelijkertijd weinig. Onze dagen rijgen zich aaneen en zoals nu moeten we er weer even bij stilstaan wat we ook alweer (wat klinkt dat beroerd, zo is het niet bedoeld) gedaan hebben.

3 – 5 sept. Na eiland Ons zeilen we en prachtige tocht naar de CIES eilanden. Daar wandelen we diverse routes naar o.a. de Faro de Cies, een flinke klim nadat we ’s morgens al naar de Noordelijkst mogelijk bereikbare punt gelopen zijn. Maar de vuurtoren is het hoogtepunt van CIES. Supermooi uitzicht rondom op de Atlantische Oceaan en de Ria de Vigo in. Als we teruglopen zien we ReBeCo ( voor de niet intimi: René, Beer en Coen) aankomen over de weg naar boven. Ze zijn stuk voor stuk niet blij als we roepen dat de vuurtoren de CIES absoluut de moeite van de klim waard is………….:)

De volgende dag (5 sept 2011) haalt de Robeyne anker op en vaart naar Vigo om gas te scoren, wij kiezen na rijp beraad voor Baiona, waar we internet hebben en weer een beetje sociaal kunnen doen. Op weg ernaar toe wijzigen we koers: i.p.v om de kardinale ton heen toch tussen de rotsen de canal de la pota door. Spannend hoor een doorgang met een niet betonde ondiepte in het midden en voordat we daar zijn eerst nog een rots van 90 cm onder water. Pfffffff het gaat gelukkig allemaal goed. De veerboten die op de eilanden vanuit Baiona  toeristen uitbraken en ’s middags weer opslurpen doen deze route ook, maar zijn natuurlijk lokaal bekend en daarbij is het hoogwater dus dat scheelt een meter of 3 in diepte t.o.v. laag water.

Baiona is een ontzettend aardige oude stad met allerlei wandelroutes, blijkt later als we bij het tourist office zijn geweest. Een deel hebben we zonder het te weten al gelopen en ook de daarbij behorende oude gebouwen en standbeelden al bekeken. Dan gaan we uit eten op zijn Spaans, eerst vanaf half negen borrelen in een kroeg waar 4 glazen wijn van kwaliteit 4 Euros kosten en waar we de crew van de spiksplinternieuwe Oyster 575 ontmoeten. 1 Australier en twee Engelsen die al meer dan 20 jaar in Australie wonen, één van de drie is denken wij de eigenaar van dit joekelige schip, maar wie….? Dan is het tijd om een restaurantje te zoeken. Als Suzan op een schoolbordje ‘Percedes’ ziet staan, is de keuze gemaakt. Percedes (de lokale zakpijpen) vooraf en gamba’s a la plancha als hoofdgerecht, een beetje brood en twee glazen wijn en we zijn tevreden.

De volgende dag 6 september varen we om 10.00 uur weg uit Baiona in de veronderstelling dat er weinig wind zal zijn en we dus een stuk richting Portugal gaan motoren. Na een uurtje of 2 -3  is de achterlijke Noordenwind toegenomen tot de hoeveelheid waarop we kunnen zeilen. Het grootzeil gaat vol op en we gaan met de bulletalie, om de giek aan één kant te houden, bijna voor de wind richting Viano de Castelo of Povoa de Varzim. Het laatste plaatsje heeft Suzan ooit tijdens het interrailen, samen met Ada, bezocht, dus dat moet het eigenlijk worden. En dat lukt! Dankzij de windkracht 5-6, de zogeheten Portugese Noord, die in de middag opsteekt en een lange oceaandeining lopen we om 19.00 uur Povoa (= klein dorpje) de Varzim aan. Een ontzettend aardige ontvangst wacht ons, ook Gideon riep in 2007 al dat het hier leuk en aangenaam is, en we sms-en Robeyne erover. Gelukkig nog tijd om te kunnen skypen met Dasja die vandaag jarig is. Raar om er niet bij te zijn, maar ook dat hoort bij loslaten van volwassen geworden kinderen. Vorig jaar vertrok zij voor haar ‘wereldreis’ en nu zijn wij er niet, begonnen aan onze ‘wereldzeilreis’.

Woensdag maken we weer schoon schip wat betekent: alle apparaten opladen want we hebben walstroom, kleedjes zuigen, was draaien en te drogen hangen, kasten waar je niets meer in vindt, uit- en opnieuw inruimen, boodschappenlijstje maken en halen. Mail ophalen, beantwoorden, blog bijwerken, muziek en films uitwisselen waar we waarschijnlijk nooit tijd voor hebben om die te luisteren en te bekijken, maar het is zo fijn om te hebben. Wandelen en plaatsje verkennen enz. enz. ’s Avonds om 01.00 uur is het 00.00 uur Portugese tijd en start Suzan’s verjaardag met een gedicht van René en een lang-zal-ze-leven van de mannen, een borrel en morgen om half tien op naar Porto.

8 september 2011, Suzan 50: lieve mailtjes, sms-jes en telefoontjes zijn de hele dag mijn deel, wat fijn dat er zoveel mensen aan me denken op deze bijzondere dag. Met zijn vijven gaan we met de Tram/Metro naar Porto om het te vieren, maar ook om de stad te bekijken. Een prachtige stad om te bezoeken en in rond te dwalen: trapje op, trapje af, steegje in, steegje uit, omhoog, omlaag, kathedraal in, uit, kerk in, uit. Over de brug bovenlangs naar Gaia, de overkant waar de Porto-kelders zijn. Slenteren langs de Douro en lunchen met Portugese tapas in een tentje, waar Oma van 88 met een vlekkerig schort de dienst uitmaakt, Tante van 70 staat in de keuken en dochterlief van 55 heeft het over Lily Marlene. Oma mogen we meenemen en we krijgen nog geld toe…….., zo’n militaire dictator schijnt ze te zijn. We lachen erom en vertrekken weer. Naar een Porto cave waar we een rondleiding en uitleg krijgen over de echte Port waarvan de druiven in de Douro vallei groeien en de huizen met hun productiewijze van de echte Port wijnen. Alle Port moet dezelfde kwaliteit hebben en dus worden er verschillende jaargangen gemengd. Behalve de vintage port die is nog niet uitgerijpt als de wijn gebotteld wordt en deze zal in de fles nog beter worden. L.B.V. is de kwaliteit net eronder maar ook behoorlijk prijzig. We proeven en kopen en hebben ook dit weer meegemaakt. We lopen nu onderlangs de brug terug naar Porto en dwalen nog rond in de stad. Om zes uur zijn we het slenteren in 27 graden volle zon zat en we nemen de metro terug naar PdV. Daar is het potdicht van de mist en koud. We zijn blij als we een restaurant vinden, waar we een verjaardagsmaaltijd eten. Soep en een uitstekend gevulde paëlla, Coen een prachtige filet mignon en een heerlijke  rode Dourowijn, aanbevolen door de patron, erbij, zorgen voor een heerlijke maaltijd. Terug richting haven door de mist blijkt er door ReBeCo nog een programma te zijn gemaakt dat afgewerkt moet worden. Aan boord van Sobat Kras gaat de Magnum Champagne open en wordt Suzan toegezongen door de Robeyne Crew op de wijs van Daar was laatst een meisje loos. Ook een heerlijke Portwijn met glazen van het Porthuis als cadeau sluiten deze feestelijke dag af. ‘

’s Nachts en ’s morgens horen we regelmatig de misttoeter die hier op de golfbreker bij de haven staat, loeien. Dat betekent dat het mist en daarom blijven we nog een dag in PdV.  Mailen, blog bijwerken, foto’s en fimpjes bekijken, naar de markt om vis te scoren enz. Op de Mercado kopen we een vis die we ’s avonds heerlijk stoven en opsmikkelen. Volgens het boek van de Robeyne zou het een heek moeten zijn. Ook zien we eindelijk ‘PERCDEDES’ te koop liggen, veel minder duur dan verwacht, en dus kopen we een kilo om met de Robeyne crew tijdens het ‘happy hour’ op te eten. De reacties zijn verdeeld: Beer is een illusie armer, René vindt ze onverwacht lekker en Coen eet lekker mee. Wij waren al in Baiona van deze delicatesse overtuigd, dus………….. Als je ooit in het Engels ‘Barnacles’ kunt kopen: doen! Water koken, percedes/barnacles erin, als het water weer kookt, afgieten en warm opdienen, kopje van pootje breken en het flubbertje eruit trekken en opeten en genieten……..